ساخت مدرسه برای روستای پنجی بوک در استان سیستان و بلوچستان

تا به حال صدای بی صدای فریاد کودکان بی شناسنامه با دستان کوچک پینه بسته را، کنار هیزم های سوخته و تخته سیاه قدیمی در سرمای زمستان شنیده اید؟

اینجا هیچکس نمیداند زندگی کردن با یک دست لباس یعنی چه؟ کلاس درس زیر درخت بدون سرپناه یعنی چه؟ نشستن روی قالیچه پاره و درس خواندن یعنی چه؟ ترس ازدست دادن خواهر یا برادر متولد نشده در مسیر این روستای دور از همه چیز و همه جا یعنی چه؟

عجب تناقضی است سرما برای بچه های شهر در کنار پاهای یخ زده ی کودکان روستاهای دورافتاده …
بچه‌هایی که زیر درخت‌های سرمازده‌ی زمستان درس می‌خوانند رویاهای بزرگی برای آباد کردن روستاهایشان در سر دارند.

بیایید سنگینی بی تفاوتی مسئولین زمین گیرشان نکنند، خودمان باید به خودمان کمک کنیم. بیایید ریا کنیم و صدای بچه های روستای پنچی بوک باشیم.

ما با ساختن می توانیم سرپناه باشیم، شناسنامه باشیم، مدرسه باشیم، امید و آرزوهای پشت لبخند بچه ها باشیم، حتی معجزه باشیم برای دستانی پر از خواهش…

امسال، من، ما، شما، و همه ی دوستان و همراهان دوازدهمین جشنواره وب و موبایل ایران، دست در دست هم خواهیم داد و خشت، روی خشت خواهیم گذاشت تا خشتی برای آموزش و آرزوی این کودکان به واقعیت تبدیل شود.